THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009


Love Comments

Αγάπη

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.

Παρεξηγημένη αγάπη είναι όταν ο άλλος γίνεται το αντικείμενο με το οποίο ικανοποιώ εγώ τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου. Κάτι τέτοιο μάλλον προσκόλληση και αδυναμία πρέπει να ονομάζεται παρά αγάπη. Καταντούμε σε αυτή την παρεξηγημένη κατάσταση είτε όταν είμαστε φίλαυτοι – δηλαδή “εγωιστές” - είτε όταν πάσχουμε από κοινωνική ανασφάλεια. Σε αυτή την δεύτερη περίπτωση, ο φόβος μη τυχόν και μας απορρίψουν οι άλλοι μας κάνει να απαιτούμε συνεχώς επιβεβαίωση (-“Πες μου ότι με αγαπάς ...” “Μα μόλις τώρα σου το είπα !”). Η ανασφάλεια, με τις απαιτήσεις που προτάσσει, μας εμποδίζει από το να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον άλλο για αυτό που πραγματικά είναι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας εμποδίζουν οι απαιτήσεις που προτάσσει η φιλαυτία, ο “εγωισμός”.

Ποια από τις δύο πιο πάνω μορφές αγάπης έχουμε εμείς μέσα μας; Κριτήριο είναι η στάση μας απέναντι στους δύσκολους ανθρώπους: Αν τους αγαπούμε και αυτούς με την ίδια προθυμία, τότε η αγάπη μας είναι πραγματική. Αν όμως αγαπάμε μόνο όσους ανθρώπους βρίσκουμε ευχάριστους και βολικούς, τότε μάλλον η αγάπη μας εμπίπτει στην δεύτερη κατηγορία.

Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά – σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Δάσκαλε! Σχετικά με το προσωπείο μας.....

"Όψεις του προσωπείου "

Στα αρχαία ελληνικά η λέξη προσωπείον ή προσωπίς
ή προσώπιον ή πρόσωπον είναι συνυφασμένη
με το φτιασίδι, με την άσχημη εμφάνιση,
με την προσποίηση, μίμηση.
Αναφέρω ορισμένα παραδείγματα: προσωπείον φέρει
σημαίνει παρέχει όψη κακή, άσχημη εν τω Σόλωνος
προσωπείω ταύτ’ είρηκεν, δηλαδή μίλησε
φορώντας το προσωπείο του Σόλωνα,
μίλησε σαν τον Σόλωνα, μιμούμενος τον Σόλωνα.
Ο Ησύχιος δίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα
ερμηνεία συνδέοντας το προσωπείο με τη
γυναικεία περιποίηση ή παρέμβαση
στην εμφάνιση του προσώπου μέσω του μακιγιάζ:
προσωπείον η νυν καλουμένη των γυναικών προσωπίς

Σε συγγραφείς όπως ο Αριστοτέλης ή
ο Αισχύλος η λέξη σημαίνει τη μάσκα,
με τη σημασία που τη χρησιμοποιούμε
σήμερα –προσωπείον ή πρόσωπον υπάργυρον κατά χρυσόν.
Θυμίζουμε ότι η λέξη προέρχεται από την πρόθεση
προς και θέμα του ρήματος οράω, ορώ,
συγκεκριμένα το θέμα οπ-
(όψομαι ο μέλλοντας, όπωπα ο παρακείμενος).
Το προσωπείο, δηλαδή, είναι συνυφασμένο
με αυτό που βλέπουμε, με αυτό που φαίνεται,
με ένα φαινόμενο που μπορεί να αντίκειται στο Είναι,
την πραγματικότητα, την αλήθεια, οπότε και
βρισκόμαστε στον χωρισμό που χαρακτήρισε
τη διαδρομή της φιλοσοφίας ήδη από τον Παρμενίδη
σε Είναι και Φαίνεσθαι με όλη τη σημειολογία των όρων.
Με βάση αυτόν τον χωρισμό, το φαινόμενο συνυφαίνεται
με το ψεύδος, την απάτη ή, τουλάχιστον,

τη μη αλήθεια.
"Θα του βγάλω τη μάσκα, όπως θα βγάλω
και ’γω τη δική μου, και θα κοιταχτούμε, αυτή τη φορά
πρόσωπο με πρόσωπο, δίχως πέπλα και δίχως ψέματα…»
(Gaston Leroux, Το φάντασμα της όπερας. Μετ. Άντα Καμπατσέα."

Το αφιερώνω σε όλους όσους μπαίνουν στην Σπηλιά της Αγάπης


Messages Comments



ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΩ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΦΩΤΕΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΣΑΣ

ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΣΤΕΛΝΩ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΣΕ ΣΑΣ

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

καλημέρα!!!

Angels Comments

Spicecomments.com - Angels Comments



κοίτα με πόση αγάπη τα κρατώ, τα μάζεψα με κόπο,
είχαν χάσει τον δρόμο τους..
πές μου τα αγαπώ?
πές μου καλά έκανα?
μήπως τα βασανίζω?
πες μου θέλω να ξέρω....
Πατέρα....
νιώθω οτι ξέρω να αγαπώ
νιώθω οτι ξέρω να δίνω
και το οτι έμαθα όλα στους άλλους να δίνω
είναι κι αυτό μια ένδειξη οτι νιώθω αγάπη και την δίνω
με λάθος τρόπο μπορεί έως τώρα
όμως δίνω, κι είναι κι αυτό αγάπη....σύγχώρα με,
αν σε απογοήτευσα πολλές φορές
και αν σε πλήγωσα άλλες τόσες
μα δεν το έκανα απο κακία η ξεροκεφαλιά
το έκανα γιατί έτσι είχα μάθει και δύσκολα
αλλάζεις τις κακές συνήθειες
δεν δικαιολογώ τον εαυτό μου
σου δείχνω οτι αλλάζω και αλλάζω
για τον ΘΕΟ και για ΕΣΕΝΑ
γιατί σας αγαπώ!!!
δεν θα σας εγκαταλείψω ποτέ
γιατί ΄κι αυτό είναι αγάπη
πίστη και αφοσίωση!!!